اين نماز اكسير اعظم،و كبريت احمر است،و به سندهاى بسيار معتبد با فضيلت فراوان كه مهم‏ترين آن آمرزش‏ گناهان بزرگ است-وارد شده،و بهترين زمان براى بجا آوردن آن،آغاز روز جمعه است،و آن‏ چهار ركعت است با دو تشهد و دو سلام كه در ركعت اوّل پس از سوره«حمد»سوره«زلزال»و در ركعت دوّم بعد از سوره«حمد»سوره«و العاديات»و در ركعت سوم پس از سوره«حمد»سوره «اذا جاء نصر اللّه و الفتح» و در ركعت چهارم بعد از سوره«حمد»يك بار سوره «قل هو اللّه احد» خوانده مى‏شود. و هر ركعت پس از تمام شدن سوره»حمد«و سوره‏هاى ياد شده پانزده بار گفته مى‏شود: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ پاك و منزه است خدا و ستايش تنها سزاوار اوست و خدايى جز او نيست،و او از هر صفتى برتر است و در ركوع نيز همين تسبيحات ده بار،و پس از برخاستن از ركوع ده بار،و در سجده اوّل ده بار،و پس از سر برداشتن از سجده ده بار و در سجده دوم ده بار،و پس از سجده،پيش از برخاستن براى انجام ركعت دوم ده بار گفته مى‏شود و اين ترتيب در هر چهار ركعت رعايت‏ مى‏گردد،كه مجموع تسبيحات به سيصد مى‏رسد. شيخ كلينى از ابو سعيد مدائنى روايت كرده،كه امام صادق عليه السّلام به من فرمود:آيا نمى‏خواهى ذكرى را به تو تعليم‏ دهم كه آن را در نماز جعفر بخوانى،گفتم:آرى مى‏خواهم،فرمود:هنگامى كه در ركعت چهارم به آخرين سجده نماز رسيدى، و از تسبيحات فارغ شدى بگو: سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْوَقَارَ سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَكَرَّمَ بِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَنْبَغِي التَّسْبِيحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَى كُلَّ شَيْ‏ءٍ عِلْمُهُ سُبْحَانَ ذِي الْمَنِّ وَ النِّعَمِ سُبْحَانَ ذِي الْقُدْرَةِ وَ الْكَرَمِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ وَ اسْمِكَ الْأَعْظَمِ وَ كَلِمَاتِكَ التَّامَّةِ الَّتِي تَمَّتْ صِدْقا وَ عَدْلا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ افْعَلْ بِي كَذَا وَ كَذَا پاك و منزه است آن‏كه لباس عزت و وقار به بر دارد،پاك و منزه است آن‏كه به بزرگى مهر ورزد،و به آن گرامى باشد،پاك و منزه است‏ آن‏كه پاكى جز براى او سزاوار نيست.پاك و منزه است آن‏كه دانشش هر چيز را بر شمارد،پاك و منزه است آن سرچشمه فضل و بخشش،پاك و منزه است آن داراى قدرت و كرم.خدايا از تو خواستارم به حق بندها و گره‏گاههاى شكوه عرشت، و به حق نهايت مهرت كه در كتابت آوردى،و نام بزرگت و كلمات بى‏عيب و نقصت كه در راستى و عدالت بس كمال يافته‏اند،بر محمّد و خاندانش درود فرست و با من چنين و چنان كن. و بجاى كلمه«كذا و كذا»حاجات خود را از خدا درخواست كند.شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس از مفضل بن عمر، روايت كرده‏اند كه گفت:روزى امام صادق عليه السّلام را ديدم كه نماز جعفر بجا آوردند و پس از نماز دستها را بلند نمودند،اين دعا را خواندند:«يا ربّ يا ربّ»به اندازه‏اى كه يك نفس اجازه دهد،«يا ربّاه يا ربّاه»به قدر يك نفس،«ربّ ربّ»به‏ اندازه يك نفس،«يا اللّه يا اللّه»باز هم به قدر يك نفس،«يا حىّ يا حىّ»همپاى يك نفس،«يا رحيم يا رحيم»باز هم به اندازه‏ يك نفس،«يا رحمن يا رحمن»هفت بار،«يا ارحم الرّاحمين»هفت بار،سپس اين دعا را خواندند: اللَّهُمَّ إِنِّي أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِكَ وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَيْكَ وَ أُمَجِّدُكَ وَ لا غَايَةَ لِمَدْحِكَ وَ أُثْنِي عَلَيْكَ وَ مَنْ يَبْلُغُ غَايَةَ ثَنَائِكَ وَ أَمَدَ مَجْدِكَ وَ أَنَّى لِخَلِيقَتِكَ كُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِكَ وَ أَيَّ زَمَنٍ لَمْ تَكُنْ مَمْدُوحا بِفَضْلِكَ مَوْصُوفا بِمَجْدِكَ عَوَّادا عَلَى الْمُذْنِبِينَ بِحِلْمِكَ تَخَلَّفَ سُكَّانُ أَرْضِكَ عَنْ طَاعَتِكَ فَكُنْتَ عَلَيْهِمْ عَطُوفا بِجُودِكَ جَوَادا بِفَضْلِكَ عَوَّادا بِكَرَمِكَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ. خدايا!سخنم را با ستايش تو آغاز مى‏كنم،و با ثناى تو گويا مى‏شوم و تو را به بزرگى مى‏ستايم،درحالى‏كه ستايشت را پايانى نيست،و تو را سپاس مى‏گيرم و كيست آن‏كه به نهايت سپاست و بلنداى بزرگى‏ات برسد؟آفريدگانت را چه رسد كه به شناخت‏ رژفاى عظمت تو دست يابد،چه زمانى بوده كه به فضل و بخششت ستوده و به عظمت موصوف نبودى،كدامين زمان بوده كه با بردبارى خويش پياپى‏ از گنهكاران درنگذشته باشى؟!ساكنان زينت از فرمانبردارى تو سرپيچى كردند،ولى تو با بخشش خويش بر آنان مهر ورزيدى،به فضل خود به آنان بخشيدى‏ و به كرامت پى‏درپى به آنان روى كردى،اى كه معبودى جز تو نيست،بخشايشگرى كه داراى شوكت و كرامتى. پس حضرت فرمود:اى مفضّل هرگاه تو را حاجت ضرورى پيش آيد نماز جعفر را بخوان،و اين دعا را قرائت كن، و حاجتت را از خدا بخواه،كه به خواست خدا برآورده مى‏شود.مؤلف گويد:شيخ طوسى براى برآورده‏شدن حاجت از امام صادق عليه السّلام روايت كرده:روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بدار،و چون روز پنجشنبه به آخر رسد به ده مسكين، هر مسكينى يك مدّ[به مقدار تقريبى 10 سير]طعام صدقه بده.و در آغاز روز جمعه غسل كن و به محراب برو و نماز جناب جعفر را، بخوان،آنگاه زانوها را برهنه ساز و بر زمين بگذار و بگو: يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَتَرَ [عَلَيَ‏] الْقَبِيحَ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى وَ مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى يَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ يَا عَظِيمَ الْمَنِّ يَا مُبْتَدِئا بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقَاقِهَا يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ، آن‏كه زيبايى را آشكار سازى و زشتى را بپوشانى،از آن‏كه بندگان را بر خطايشان سرزنش نكنى و پرده حرمتشان را ندرى‏ اى بزرگ در بخشش و نيكو در گذشت،اى كه آمرزگارى‏ات فراگير،و دستانت به مهر گشاده است،اى شنواى‏ هر راز و نجومى و سرانجام هر دادخواهى،از كه از لغزشها درگذرى،اى بزرگوار در چشم‏پوشى و گذشت،اى‏ بزرگ بخشايشگر اى آغازگر نعمتها پيش از شايستگى بندگان. [اى پروردگار]ده مرتبه،يا اللّه يا اللّه يا اللّه‏ [اى خدا]ده مرتبه،يا سداه يا سيداه[اى سرور]ده مرتبه،«يا مولاياه،يا مولاياه»[اى مولا]ده مرتبه،«يا رجاءاه»[اى اميد] ده مرتبه،«يا غياثاه»[اى پناه]ده مرتبه«يا غاية رغبتاه»[اى نهايت رغبت]ده مرتبه،«يا رحمن»[اى بخشاينده] ده مرتبه،«يا رحيم»[اى مهربان]ده مرتبه،«يا معطى الخيرات»[اى عطابخش]ده مرتبه و صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَثِيرا طَيِّبا كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ درود فراوان و پاكيزه بر محمّد و خاندان محمّد فرست،همچون بهترين درودها كه بر بنده‏اى از بندگان خود فرستى ده مرتبه و حاجت خود را بطلب.مؤلف گويد:درباره روزه اين سه روز و بجا آوردن دو ركعت نماز مستحب به هنگام ظهر روز جمعه،براى برآورده شدن حاجت،روايات بسيارى وارد شده.

مستحب است در شب اول قبر دو ركعت نماز وحشت براى ميت بخوانند.

 در ركعت اول بعد از حمد، يك مرتبه آية‏الكرسى و در ركعت دوم بعد از حمد، ده مرتبه سوره  انا انزلناه   بخوانند و بعداز سلام نماز بگويند : اللهم صل على محمد و آل محمد و ابعث ثوابها الى قبر فلان  و به جاى كلمه فلان ، اسم ميت را بگويند.

نماز وحشت را در هر موقع از شب اول قبر مى‏شود خواند، ولى بهتر است در اول شب بعداز نماز عشا خوانده شود.اگر بخواهند ميت را به شهر دورى ببرند ، يا به جهت ديگر دفن او تاخير بيفتد، بايد نماز وحشت را تا شب اول قبر او تاخير بيندازند.

نماز وحشت هدیه ای است از شما به کسی که از دنیا رفته است، این نماز را برای آشنایان بخوانید تا دیگران هم برای شما بخوانند.

گر چنین كند منصرف شود، در حالی كه مابین او و خداوند گناهی نماند، مگر این كه بخشیده شود و هر چه را كه طلب كرده به او بدهند.

و مستحب است بعد از آن دعا بخواند كه در مفاتیح ذكر شده است.

2. نماز حضرت علی ـ علیه السّلام ـ

و آن چهار ركعت است به دو تشهد و دو سلام. در هر ركعت بعد از حمد پنجاه مرتبه سوره توحید خوانده می شود.

از حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ روایت كرده اند كه فرمود: «كسی كه این نماز را به جا آورد از گناهان بیرون آید مانند روزی كه از مادر متولد شده باشد و حاجتهای او برآورده شود».

3. نماز حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ

نماز حضرت دو ركعت است، در ركعت اول بعد از حمد صد مرتبه سوره قدر و در ركعت دوم بعد از حمد صد مرتبه سوره توحید می خواند و بعد از فارغ شدن از نماز تسبیحات حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ را انجام می دهد.

و وارد شده كه این افضل نمازهای مستحبی است و در اول شب ذی الحجه مؤكد است.

نماز دیگر: چهار ركعت نماز كند به دو سلام بخواند در ركعت اول بعد از حمد «توحید» پنجاه مرتبه و در ركعت دوم بعد از حمد «و العادیات» پنجاه مرتبه و در ركعت سوم بعد از حمد «اذا زلزلت» پنجاه مرتبه و در ركعت چهارم بعد از حمد «اذا جاء نصرالله» پنجاه مرتبه.

4. نماز امام حسن ـ علیه السّلام ـ

نماز امام حسن ـ علیه السّلام ـ در روز جمعه و آن چهار ركعت است مثل نماز امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ .

نماز دیگر: در روز جمعه و آن نیز چهار ركعت است در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید بیست و پنج مرتبه.

5. نماز امام حسین ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت امام حسین ـ علیه السّلام ـ چهار ركعت است، در هر ركعت سوره فاتحه پنجاه مرتبه و سوره توحید پنجاه مرتبه، و در ركوع فاتحه و توحید هر یك ده مرتبه، و چون از ركوع سر بردارد هر یك را ده مرتبه، و هم چنین دو سجده اولی و در بین دو سجده و در سجده دوم هر یك ده مرتبه، و چون از چهار ركعت فارغ شدی و سلام گفتی این دعا بخوان: «اللّهمّ انت الّذی استجبت لآدم و حوّاء...» تا آخر دعا كه فی الجمله طولانی است.

6. نماز امام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ

نماز امام سجاد ـ علیه السّلام ـ چهار ركعت است، در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید صد مرتبه.

نماز دیگر: كه بنا به روایت قطب راوندی دو ركعت است، در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه آیه الكرسی خوانده می شود.

7. نماز حضرت باقر ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت باقر ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است در هر ركعت حمد یك مرتبه و «سبحان الله و الحمد للّه و لا اله الّا الله و الله اكبر» صد مرتبه.

8. نماز حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است در هر ركعت حمد یك مرتبه و آیه «شهد اللهُ...» صد مرتبه.

نماز دیگر: چهار ركعت است، در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه تسبیحات اربعه خوانده می شود.

9. نماز امام كاظم ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت كاظم ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید دوازده مرتبه. دعای آن حضرت در مفاتیح الجنان ذكر شده است.

10. نماز امام رضا ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت امام رضا ـ علیه السّلام ـ شش ركعت است، در هر ركعت حمد یك مرتبه و بعد از حمد «هل اتی علی الإنسان...» ده مرتبه. دعای آن حضرت در مفاتیح الجنان ذكر شده است.

11. نماز حضرت جواد ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت جواد ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، و در هر ركعت حمد یك مرتبه و توحید هفتاد مرتبه. دعای آن حضرت در مفاتیح الجنان ذكر شده است.

12. نماز حضرت هادی ـ علیه السّلام ـ

نماز حضرت هادی ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، در ركعت اول سوره حمد و یس و در ركعت دوم سوره حمد و الرحمن.

نماز دیگر: دو ركعت است در هر ركعت بعد از حمد، هفتاد مرتبه سوره توحید.

13. نماز امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ

نماز امام حسن عسكری ـ علیه السّلام ـ چهار ركعت است، در دو ركعت اول بعد از حمد پانزده مرتبه سوره زلزلت، و در دو ركعت آخری بعد از حمد پانزده مرتبه سوره توحید.

14. نماز حضرت صاحب الزمان ـ علیه السّلام ـ

نماز امام زمان ـ علیه السّلام ـ دو ركعت است، در هر ركعت حمد را یك مرتبه بخواند و «ایّاك نعبد و ایّاك نستعین» را صد مرتبه مكرر كند، بعد از آن حمد را تمام كند و سوره توحید را یك مرتبه بخواند. سپس دعای فرج را بخواند «اللّهمّ عظم البلاء و برحَ الخفاء...».[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . سراج الشیعه، ص 102 و 103، مفاتیح الجنان، ص 78.   

نماز شب

فضیلت نماز شب

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «نماز شب صورت را زیبا و خلق را نیكو و انسان را خوشبو می گرداند، رزق را زیاد و قرض را ادا می كند، اندوه را برطرف می سازد و چشم را جلا می دهد».[1]

رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: «نماز شب وسیله ای است برای خوشنودی خدا و دوستی ملائكه».[2]

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «در خانه هایی كه نماز شب خوانده می شود و قرآن تلاوت می گردد، آن خانه ها نزد آسمانیان هم چون ستاره درخشانند».[3]

كیفیت نماز شب

نماز شب مجموعاً یازده ركعت است:

1. هشت ركعت آن، كه دو ركعت، دو ركعت، مانند نماز صبح خوانده می شود و چهار دو ركعتی آن به نیت نماز شب می باشد.

2. دو ركعت نماز شفع: بهتر است در ركعت اول آن بعد از حمد، سوره «ناس» و در ركعت دوم بعد از حمد، سوره «فلق» خوانده شود.

3. یك ركعت نماز وتر: بعد از حمد سه بار سوره «توحید» و یك بار سوره «فلق» و یك بار سوره «ناس» بخوانیم و می‌توان یك سوره تنها خواند، سپس دستها را برای قنوت به سوی آسمان بالا می بریم و حاجات خود را از خدا می خواهیم.

و برای چهل مؤمن دعا می كنیم.

و طلب مغفرت می كنیم و هفتاد مرتبه می گوییم: «استغفرالله ربّی و اتوبُ الیه».

از پروردگار خود طلب آمزرش و مغفرت می كنیم و به سوی او بازگشت می نمایم.

آن گاه 7 بار می گوییم «هذا مقامُ العائذٍٍِ بكَ منَ النّارِ»؛ این است مقام كسی كه از آتش قیامت به تو پناه می برد. و بعد از آن 300 مرتبه می گوییم: «العفو» و سپس می گوییم: «ربّ اغفرلی و ارحمنی وتُب عَلیَّ انّكَ انتَ التّوابُ الغفُورُ الرّحیم».[4]

احكام نماز شب

1. هشت ركعت به نیت نماز شب و سپس دو ركعت نماز شفع و آن گاه یك ركعت نماز وتر، كه با فضیلت ترین نماز شب، نماز وتر و شفع است و دو ركعت شفع برتر از وتر است.

2. برای نماز شب می توان به نماز شفع و وتر اكتفا كرد، بلكه هنگام تنگی وقت می توان تنها به نماز وتر اكتفا نمود.

3. وقت نماز شب از نیمه شب تا فجر صادق است، و هنگام سحر از سایر مواقع بهتر است و تمامی ثلث آخر شب سحر محسوب می شود. و افضل از آن خواندن نماز شب نزدیكیهای فجر است.[5]

4. جایز است انسان نماز شب را نشسته بخواند حتی در حال اختیار. ولی اگر می خواهد نشسته بخواند بهتر آن است كه هر دو ركعت نشسته را یك ركعت ایستاده حساب كند. بنابراین باید هشت بار دو ركعت نشسته و هر دو ركعت به یك سلام كه جمعاً شانزده ركعت می شود به نیت نماز شب بخواند و دوباره دو ركعت هر دو ركعت به یك سلام به نیت نماز شفع و دو بار یك ركعت هر یك ركعت به یك سلام به نیت نماز وتر، ولی در حال اضطرار و مریض همان یازده ركعت كفایت می كند.

5. شخص مسافر می تواند نماز شب را پیش از نیمه شب بخواند.

6. جوانی كه می ترسد خواب بماند و نماز شب از او فوت شود می تواند نماز شب را پیش از نیمه شب بخواند.

7. كسانی كه برای خواندن نماز شب بعد از نیمه شب عذری دارند مانند پیرمردان و یا كسی كه از سرد شدن هوا می ترسد و یا از جنب شدن در خواب می ترسد... می توانند نماز شب را قبل از نیمه شب بخوانند.

8. خواندن سوره در ركعتهای نماز شب لازم نیست و می تواند فقط به خواندن سوره حمد اكتفا كند. هم چنین قنوت در ركعتهای دوم مستحب است و می تواند بدون قنوت بخواند.

9. نماز وتر یك ركعت است و می شود آن را بدون قنوت به جا آورد.

10. لازم نیست همه یازده ركعت را در یك مجلس بخواند، بلكه می تواند در دو سه نوبت بخواند، بلكه تفریق افضل است، همان طور كه رسول خدا تهجد می كرد.

11. مستحب است كه نماز شب را بلند بخواند تا اگر از خانواده اش كسی می خواهد برای به نماز شب برخیزد بیدار شود، چنان چه در روایت است و شهید و دیگران نیز تصریح به استحباب جهر نموده اند.

بدیهی است كه استحباب بلند خواندن نماز شب در جایی است كه امن از ریا و سُمعه باشد و اگر خدای ناخواسته خوف ریا و سُمعه در بلند خواندن باشد باید آهسته بخواند.[6]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . بحار الانوار، ج 87، ص 153.

[2] . همان منبع، ص 161.

[3] . وافی، ج 2، ص 23.

[4] . رساله نوین، ج 1، ص 170.

[5] . تحریر الوسیله، ج 1، ص 136.

[6] . كتاب شمع سحر، شب مردان خدا، مفاتیح الجنان.   

نماز جماعت

نماز جماعت، پاداش بسیار، بركات فراوان، فواید فردی و آثار اجتماعی بسیاری دارد.

ثواب نماز جماعت

در روایتی وارد شده است كه اگر یك نفر به امام جماعت اقتدا كند هر ركعت از نماز آنان ثواب صد و پنجاه نماز دارد، و اگر دو نفر اقتدا كنند، هر ركعتی ثواب ششصد نماز دارد و هر چه بیشتر شوند ثواب نمازشان بیشتر می شود تا به ده نفر برسند و عده آنان كه از ده گذشت، اگر تمام آسمانها كاغذ و دریاها مركب و درختها قلم و جن و انس و ملائكه نویسنده شوند، نمی توانند ثواب یك ركعت آن را بنویسند».[1]

مستحب است كه نمازهای واجب خصوصاً نمازهای شبانه روزی به جماعت خوانده شود و در نماز صبح و مغرب و عشاء، خصوصا برای همسایه مسجد و كسی كه صدای اذان مسجد را می شنود بیشتر سفارش شده است.[2]

مستحب است انسان صبر كند كه نماز را به جماعت بخواند و نماز جماعت از نماز اول وقت كه فرادی، یعنی تنها خوانده شود بهتر است، و نیز نماز جماعتی را كه مختصر بخوانند، از نماز فرادی كه آن را طول بدهند بهتر می باشد.[3]

وقتی كه جماعت برپا می شود، مستحب است كسی كه نمازش را فرادی خوانده، دوباره با جماعت بخواند و اگر بعد بفهمد كه نماز اول باطل بوده، نماز دوم او كافی است.[4]

در زمان پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ هر گاه افراد نماز جماعت كم می شدند آن حضرت به جستجوی افراد می پرداخت و می فرمود: «شركت در نماز صبح و عشاء بر منافقان از هر چیز سنگین تر است».[5]

و در حدیث آمده: «هر كه نماز جماعت را دوست بدارد، خداوند و فرشتگان او را دوست می دارند».[6]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] . توضیح المسائل، م 1400.

[2] . توضیح المسائل، م 1396.

[3] . توضیح المسائل، م 1402.

[4] . توضیح المسائل، م 1403.

[5] . كنز العمال، ج 8، ص 256 (نقل از پرتوی از اسرار نماز).

[6] . مستدرك الوسائل، ج 1، ص 487، رساله حضرت امام، م 1400.   

نماز جمعه

در زمان غیبت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نماز جمعه به فتوای اكثر فقهای شیعه، واجب تخییری است. یعنی مكلف می تواند روز جمعه به جای نماز ظهر، نماز جمعه بخواند، ولی جمعه افضل است و احتیاط بیشتر در آن است كه هر دو را به جا آورند و كسی كه نماز جمعه را به جا آورده باشد واجب نیست نماز ظهر را هم بخواند، ولی احتیاط مستحب آن است كه آن را نیز بجا آورد.[1]

كیفیت نماز جمعه

نماز جمعه دو ركعت است و كیفیت آن مانند نماز صبح است. این نماز دارای دو قنوت است. قنوت اول قبل از ركوع ركعت اول، و قنوت دوم پس از ركوع ركعت دوم است. نماز جمعه دارای دو خطبه است كه مانند اصل نماز واجب بوده و باید توسط امام جمعه ایراد شود. بدون این دو خطبه، نماز جمعه محقق نمی شود و واجب است دو خطبه را قبل از نماز جمعه بخواند.[2]

خیلی از ما نماز می خوانیم ولی اثراتش را در زندگی خود نمی بینیم. و فکر می کنیم

نماز، تنها یک فریضه ی دینی است که فقط باید انجامش دهیم. و این مسئله یکی از

آسیب های وضعیت نماز در جامعه ی ما می باشد. درحالی که نماز آن قدر سودمند و

مفید است که اگر از فوایدش باخبر بودیم هرگز آن را ترک نمیکردیم و یا به تأخیر نمی

انداختیم. و شاید یکی از دلایلی که باعث شده به نماز خواندنمان ایمان نداشته باشیم و

از اثراتش بهره مند نشویم همین به تأخیر انداختن آن است. نمازاول وقت نعمتیست که

ما خودمان را از آن بی بهره کرده ایم. دلیلش هم مسلماً تنبلی و حوصله نداشتن است

که برای همه ی ما پیش آمده است در حالی که این تنبلی از طرف شیطان در وجود

ما تثبیت شده؛ طبق روایات شیطان منتظر است تا ما از نماز اول وقت غافل شویم تا

در یک آن به وجود ما حمله ور شده و ما را به سوی گناهان بکشاند.

شاید تمام حرف من در تصویر بالا و استدلال قشنگش خلاصه شده باشد.

یکی از راه هایی که می تواند تنبلی را از وجود ما بزداید این است که ما به این نکته

توجه داشته باشیم و مدام آن را به خودمان یادآوری کنیم:

طبق فرموده ی پیامبر(ص) نماز همچون چشمه ای است که در واقع وقتی صدای

اذان می آید گویی صدای آن چشمه به گوش ما می خورد. در آن لحظه ما باید با خود

اینگونه بیندیشیم که خیلی از انسان ها مشغول نماز اند و از آن چشمه ی پرآب بهره

میبرند. این یادآوری به ما نیرو میدهد تا شیطان را از خود دور کرده و ما هم برخیزیم و

وضو گرفته و نماز را اقامه کنیم و در اصل ما هم خودمان را در آن چشمه بشوییم تا

بار دیگر پاک و تمیز شویم.

از گفته ی امام صادق در تصویر بالا نتیجه میگیریم که نماز اول وقت و حرص و طمعی

که برای آن داریم درواقع نشانه ی شیعه بودن ماست. درحالی که بعضی از ما به

اسم یک شیعه خیلی از نماز هایمان به خاطرکارهای بیهوده یا خواب های بی موقع

قضا میشود. نماز خواندن قدم اول سعادت و توجه به اول وقت بودن و حضور قلب در

آن قدم دوم سعادت و نیک بختی است که قدم اول را استوارتر میکند. آنگاه ما به نماز

عشق خواهیم ورزید و همچون امام حسین تا پای جان هم برای باقی ماندنش تلاش

خواهیم کرد. و این را مطمئن باشید که نماز را همیشه و همه وقت میتوان اول وقت

و زیبا خواند :

شايد تو آز مني، چرا كه در هر بار با تو بودن آزمندترينم در با تو بودن، تو همه اميد مني، اميد به باز شدن بال رستگاريم، تو همان نردباني كه فاصله ام را تا قاب قوسين او ادني مي رساني، تا تطئمن القلوب مني، تو لحظه به بار نشستن هستي مني.

آنگاه كه تن از پليدي دنيا مي شويم تجربه مي كنم احرام بندگي را و ترسيم مي كني دست تهي آمدن و رفتنم را و چه زيبا شاخه هاي غرورم را به هرس مي نشيني، در تطهير صورت و دست و باز و پاهايم از آلودگي مي زدايم و مي باورانيم كه در كشاكش ساعات عمرم چه گردها بر تن نشسته دارم و رهايم مي كني در قفس به رويم باز است با اقامه تا ابتداي خروج از قفس مي آيم و آنگاه كه تكبيرالاحرام مي گويم، حرام مي كنم بر پرهايم گرد هر باغ گشتني را ، و بر پاهايم هر برزن رفتن را در حمدم ترسيم مي كني آنچه در اطراف من است از خس بي ارزش تر و از هر چه به ذهن دارم ناتوان تر است و تنها ذات ماندگار و شايسته ستودن خداست اي خداي من و تو اي نماز اي استاد اوج گرفتنم چه ماهرانه مي آزماييم، در توحيدت تجربه مي كنم كه تنها ذات بي نياز خداست و من اوج نيازم پس باقي مانده غرورم مي تكد و خاضعانه در برابر حق به ركوع مي روم.

سبحان الله نه سبحان بندگان، نه زور و پول و جاه و جلال و جمال، دلم مي شكند و زانوانم به لرزه در مي آيد از عظمت خدايم و از حقارت خويش به سجده مي روم و تجربه مي كنم و مي آموزم كه در گردش دهر من هيچ نيستم و دستها و پاهايم را بر خاك مي سايم تا آلودگي هايش زدوده گردد و باور كنم كه من ناتوانم و ترسيم كني حدود اختيارم را.

الله اكبر از بزرگي خدا و مهرش استغفرالله از همه گناهان و بدي هايم و باز الحمد الله و بسم الله شروع مي كنم ساخته شدن از ابتدا و دست تزرع به درگاهت مي آورم با اعتراف به آلوده بودن درونم و قسم به آبرومندان درگاهت هماناني كه اگر هدف شناساندن مقامشان نبود ما و دنياها نبوديم.

اللهم صل علي محمد و آل محمد، پروردگارا اين تن خاكي ناتوان از تحمل تلنگر دنياست، افزوني دما به رنجش مي آورد و افت آن به التماس وا مي دارد. ترحم كن كه بس ناتوانم و بار ديگر قسم به آبروي آبرودارانت.

ركوع و سجود خاكساري و آنگاه شهادت مي دهم كه هيچ نيستم و هيچ ندارم هرچه هستم تويي، آبروي محمد است و پناهم محمد كه او نيز عبد توست. تو بايد بخواهي آنگاه مي شكنم ، ساخته مي شوم اينجاست كه احرامم كامل و لايق سلامم. عبد صالح مي خوانيم و بركت از تو مي جويم.

كجا مي توانم اين قيامت و رويش را تجربه كنم الا با تو اي نماز چه پناهگاهي مي توانم بجويم از نفس شيطان جز در جوارت و كدام استاد اينگونه مي پروراندم جز تو، من تو را دوست دارم هر چند دوستي من آسان نگردد كه مانند اهل ولا تير از پايم برآورند و ندانم، كودكم به درد افتد و من در تو غرق باشم ليك من همان تشنه اي هستم كه از سراب ها خسته ام و در سجده سر بر چشمه گذاشته و مي نوشم از ولا و وفا و مهر خدايم.

بال پروازم را طبق عهد الست در كوثر تو مي شويم و آينه قلبم را در ركوع تو جلا مي دهم، قامت فقط در تو خم مي كنم و در تو تجربه مي كنم خوف و رجايم، در ابتداي احرام لرزه بر تن دارم و در انتها در اوج خدا سبك بال و شايد در اوج يقين و قدرت، تو هر چه هستي بزرگترين مكتب ساختن، بزرگ استادم به يقين رساندن و تجلي گاه خاك تا عرش رسيد.

به تو عشق مي ورزم و تو را چون مشعل رهنما در وجودم ارج مي گذارم و به حرمتت دور از تو تن به دنيا نمي آلايم، اي جاده وصال با خدايم، اي تجربه وحدانيت خدايم و اي نقاش رحمانيت و رحميت پروردگارم، مي گويم ويران كن خودت را ويرانم مي شويم، مي گويي بساز از نو بسم الله مي سازي مرا و آنگاه مي گويم اين گونه مباز اين نقشه اي از پروردگارت محمد و آل محمد و مي تراشي و صيقلم مي دهي و مي گويي اين تويي سلام گو آه اي همدم و همرازم تو اوج انسان بودنم، نهايت ايمانم، و تجلي باورهايم، به تو عشق مي ورزم آنگونه كه مولايم تو را نور چشم خواند، و از آن به معراج رسيد و گلبانگ رستگاري سر داد.

تو اوج امتحان كردنم، گلبانگ پر گشودنم و بالاترين اذكاري اي نماز، و اوج انصاف امت كه علي تو را اينگونه وصيت كند الله الله في صلاة، صلاة سلامت، صلابت، صعود به اوج معرفت هديه تشنه و معرفت.

بحث درباره فلسفه و حكمت نماز در واقع آشنایى با اسرار و رموزى است كه در این عمل عبادى نهفته است . باید توجه داشته باشیم كه خداوند متعال هیچ دستورى را بدون حكمت و علت بر بنده‌اش واجب و یا حرام نمى‌سازد. در این شكی نیست كه وقتی خداوند عملی را برای انسان واجب می‌كند قطعا برایش سود و فایده بسیار دارد و بالعكس وقتی عمل و یا چیزی را حرام می‌كند یقینا ضرر بسیاری برای انسان دارد و همین طور است مواردی كه مكروه و مستحب اعلام شده‌اند. در این زمان كه علم پیشرفت كرده؛ بسیاری از علل و سود و زیان‌هایی برای اعمال ذكر می‌شود كه نشانگر حكمت و فلسفه حرام و واجب شده اعمال و برخی چیزهاست.

شایان ذكر است كه انسان مومن و متعهد، در مقابل پروردگار روحیه تعبد و تسلیم پذیری دارد و نیازی به دانستن علل و حكمت احكام ندارد، گرچه دانستنش هم مشكلی ندارد. ولی اصل بر تعبد در برابر خداوند است. 

خداوند، خالق تمام هستی است و همه موجودات به خالقیت خدا اعتراف دارند و خدا را تسبیح می‌كنند:

«یسبح لله ما فى السموات و ما فى الارض الملك القدوس العزیز الحیكم؛ تسبیح مى‌گوید خدا را آنچه در آسمان‌ها و در زمین است آن پادشاه پاك عزیز حكیم را.»(1)

حال وقتی كه همه موجودات، خدا را تسبیح می‌گویند و او را عبادت می‌كنند ؛ آیا جا ندارد انسان كه اشرف مخلوقات است در برابر خداوند اظهار بندگی و عبودیت نماید و هیچ بودن خود را به منصه ظهور برساند و در مقابل پروردگارش خاكساری نماید؟

امام رضا (علیه‌السلام) در حدیثی علت اقامه نماز را اینگونه بیان می‌فرمایند: «علة الصلاةِ انَّها اقرارٌ بالربوبیّة لله ـ عزّوجل ـ و خلعُ الانداد و قیامٌ بین یدى الجبّار جلّ جلاله بالذّل والمسكنة والخضوع والاعتراف؛ علت نماز، اقرار به ربوبیت خدا و نفى هرگونه شریك براى او و ایستادن با خضوع و كوچكى و بیچارگى در پیشگاه خداست.»(2)

در وجود انسان دو قدرت عقل و شهوت وجود دارد كه دائما در كشاكش نیز می‌باشند. حال چنین انسانی كه نیروی شهوات و هواهای نفسانی در وجودش قوی است قطعاً دچار گناه و لغزش هم می‌شود، و پنج بار نماز در مقابل پروردگار، به معنای اعتراف به گناهان و طلب آمرزش و بخشش است . در روایتی نیز آمده است: 

«نماز، با اعتراف به گناه و درخواست آمرزش گناهان پیشین و نهادن صورت بر زمین، پنج بار در شبانه‌روز، با عظمت خدا، همراه است.»(3)

حال كه هواى نفس، هر لحظه انسان را به غفلت و سركشى سوق مى‌دهد و به غرور و خودخواهى دعوت مى‌كند و به افزون‌طلبى و تمامیت‌خواهى فرا مى‌خواند باید در مقابل آن، عاملى بسیار قوى و نیرومند كه مقابل این رذایل سد شود؛ وجود داشته باشد تا او را به سمت عزت و عظمت انسانى سوق دهد و آن نماز است. چون نماز تنها عنصر بازدارنده از رذائل اخلاقى و گناهان است. و خداوند در آیه‌ای یكی از علل و خواص نماز را اینگونه معرفی می‌فرماید:

«أَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ(4) ؛ نماز را برپا دار، كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‏دارد.»

و در روایتی از معصوم (علیه السلام) آمده است كه: «نماز موجب یاد خدا و دورى از غفلت و سركشى و باعث خشوع، فروتنى و خواهان طلب افزایش معنوى و مادى است.»(5)

از آنجایی كه انسان موجودی فراموشكار است، بیم می‌رود كه خداوند را فراموش كند و نیز از یاد ببرد كه موقعیتش به عنوان انسان در هستی چیست؟ و عمر خود را در حیوانیت و نفسانیت سپری نماید. لذا اینجاست كه:

«نماز او را به مداومت بر ذكر خدا در شب و روز بر مى‌انگیزاند تا بنده، مولى و مدبر و آفریدگار خود را فراموش نكند چرا كه فراموشكارى، باعث طغیان و سركشى خواهد بود.»(6)

پس فلسفه نماز، حضور در پیشگاه خداوند و اظهار بندگى و عبودیت و اقرار به یكتایی پروردگار و جاودانگى او است كه نتیجه‌اش اصلاح و سعادت انسان و به كمال رسیدنش می‌باشد. «انسان در حال نماز در محضر خدا و به یاد خداست و همین حالت او را از معاصى بازداشته و از همه تباهى‌ها و تاریكى‌ها او را مانع مى‌شود.»(7)

اذان، اين سروش غيبى و اين نداى آسمانى، يك اعلان عمومى و معنوى جهت آمادگى براى نماز و انجام فريضه بزرگ الهى است.

اذان ارزش و جايگاه والايى در شريعت محمدى(ص) دارد.
اذان دعوت به سوى عبادت و بندگى خدا است و مؤذن با آهنگ رسا و روح بخش، امت اسلام را به نماز و مناجات فرا می‏خواند.

امام رضا(ع) در باره فلسفه و حكمت اذان مى‏فرمايد:

1 - آن‏كس را كه فراموش كار است، ياد آور باشد و آن‏كس را كه غافل است متنبه سازد.
2 - فهماندن وقت نماز، براى كسيكه اشتغال دارد.(مشغول به كار است)
3 - دعوت مردم به پرستش خالق و ترغيب در آن است.
4 - اذان‏ گو، اقرار به توحيد دارد و ايمان را آشكار مى‏سازد و اسلام را اعلان میكند و آن‏كس را كه فراموش كرده يادآورى مى‏نمايد.(من‏لايحضره‏الفقيه،ج 1،ص 299)

علاوه‏ بر مطالب بالا، در باره فلسفه اذان،می توان به موارد زير هم اشاره كرد:

الف - اذان و اقامه، توجه و آمادگى براى نمازگزار است و در اثناى آن، زمينه و استعداد پيدا مى‏شود كه انسان، با ادب بيشتر، خشوع فزون‏تر و عرفان عميق‏تر در پيشگاه حضرت حق قرار گرفته و با معبود و محبوب حقيقى خويشتن سخن بگويد و دمساز گردد.

گل نغمه زيباى خدايى است اذان

پروانه باغ دلگشايى است اذان
محبوب تمام حق پرستان زمين

پيغام رسان روشنايى است اذان

ب - اذان موجب صفاى باطن و شادى و نشاط روح است. پيامبر(ص) هنگام فرا رسيدن وقت نماز، به بلال ميفرمود: »اى بلال! اذان بگو و ما را با آن روح ببخش (ارحنا يا بلال)»

ج - زمانى كه صداى نيكوى اذان، فضا را معطر می‏سازد و به نماز گزاران مژده ميدهد كه هنگام سخن گفتن با خدا فرا رسيده است.

پس آنان آماده نماز می‏شوند و به سوى مساجد و نمازخانه ها حركت می‏كنند رسول خدا(ص)فرمود: «هرگاه مؤذن بگويد: الله اكبر»،خداوند میفرمايد: اى امت محمد مهياى نماز شويد و شغل دنيا را ترك كنيد».(مناهج الشارعين، ص 180)

د - قبل از اسلام مسيحيان با ناقوس، يهوديان با دميدن در بوق‏ها، آتش پرستان با روشن كردن آتش و مردم را به عبادت دعوت می‏كردند؛ ولى اسلام آمد و به جاى اين‏ها اذان را انتخاب كرد كه در آن مردم با كلمات خوب و دلنشينى به مسجدها فرا خوانده می‏شوند و از طرفى با شنيدن و گفتن نام خدا، پيامبر و... آماده نماز خواندن می ‏گردند.

ه)اذان آدمى را به ياد خدا می ‏اندازد و با بزرگى و عظمت او آشنا می‏سازد؛ با گفتن «الله اكبر» به بزرگى، جلالت شأن، عظمت و توانايى خدا اعتراف مى‏كنيم و با بيان «لا اله الا اله»، به يگانگى و بى شريكى او شهادت ميدهيم.

بر هيچ اهل علمي پوشيده نيست كه در شكل گيري شخصيت هر فرد، مقطع جواني از جايگاه خاص و اهميت ويژه‎اي برخوردار است.

 شايد بتوان گفت كه ثبات شخصيت هر انساني در اين سنين آغاز و به هر نحوي كه شكل گيرد غالباً به همان صورت قوام يافته و تثبيت مي‎گردد و به همين دليل در روايات بر اهميت و برتري اين مقطع سني تأكيدات زيادي رفته و نيز روانشناسان اين دوره را حيات مجدد انسان ناميده‎اند.

 صاحب شريعت اسلام، حضرت خير الانام كه از سرچشمة وحي الهام مي‎گرفت در تكريم و احترام به جوانان فرمودند:

 فضل الشابّ العابد الذي يَعبُدُ في صباه علي الشيخ الذي يَعبُد بَعْدَ ما كَبُرَتْ سِنُّهُ كفضلِ المرسلين علي ساير النّاس.

 «فضيلت و برتري جوان عابد كه از آغاز جواني خدا را عبادت كند بر پيري كه وقت پيري مشغول عبادت گردد چون فضيلت پيغمبران است بر ساير مردم».[1]

 و در جاي ديگر با اشاره به ارزش جواني مي‎فرمايد: اغتنم شبابك قبل هرمك.

 «جواني‎تان را قبل از فرارسيدن پيري غنيمت و قدر بدانيد».[2]

 و خطاب به والدين و مربيان در برخورد با جوانان و نوجوانان مي‎فرمايند:

 اوصيكم بالشّبان خيراً فانّهم اَرَقُّ افئِدةً انّ الله بعثني بشيراً و نذيراً فحالفني الشُّبّانُ و خالفن الشيوخُ ثُمَّ قَرَاَ فطال عليهم الأمَدُ فقستْ قلوبُهُم.

 «به شماها دربارة نوبالغان و جوانان به نيكي سفارش مي‎كنم كه آنها دلي رقيق‎تر و قلبي‎ فضيلت پذيرتر دارند.

 خداوند مرا به پيامبري برانگيخت تا مردم را به رحمت الهي بشارت دهم و از عذابش بترسانم.

 جوانان سخنان مرا پذيرفتند و با من پيمان محبت بستند ولي پيران از قبول دعوتم سر باز زدند و به مخالفتم برخاستند.

 سپس به آيه‎اي از قرآن اشاره كرد و دربارة مردم كهن سال و پير كه مدت زندگي آنان به درازا كشيده و دچار قساوت قلب شده‎اند سخن گفت».[3]

 همه اين سخنان گوهر بار كه در خطاب به مسلمانان تأكيد داشتند علاوه بر سيرة عملي و برخورد بزرگوارانه و محترمانه كه با جوانان داشته‎اند حاكي از حساسيت عنفوان جواني است.

 بنابراين از منظر علم و دين، در تمام عمر و طول حيات انساني هيچ برهه‎اي مهمتر از دورة نوجواني و جواني نيست.

 يكي از روانشناسان معروف غربي به نام دكتر «ماي لي» در اهميت اين دوره از عمر آدمي چنين مي‎گويد:

 «در نوجواني مسأله شخصيت و هويّت با شدّت تمام از نو وارد ميدان مي‎شود پس نوجواني و جواني يكي از  مراحل و مراتب بارور هستي است كه طي آن ساختهاي قطعي شخصيت و هويت بزرگسال تثبيت شده يا دوباره مطرح مي‎گردند».[4]

 انعطاف پذيري روحية جوانان

 نسل جوان تنها قشر منحصر به فردي است كه بيشترين روحية تأثير پذيري را داراست شفافيت روحية جوانان و حساسيت ايشان، عامل اصلي توجه دستگاههاي تبليغاتي استكبار و بنگاههاي فرهنگي غرب، براي سوق دادن آنان به انحرافات اخلاقي و اهداف پليد خويش در طول تاريخ بوده است.

 درست از زماني كه دنياي غرب در اثر تحقيقات و مطالعات خود به اين نتيجه رسيد كه جوانان آسيب پذيرترين قشر هر جامعه‎اند با تشكيل بنگاههاي فرهنگي تبليغي همة همت خود را در به دام انداختن آنان به فساد و تباهي تحت عنوان آزادي و عناوين مقدس ديگر به كار گرفت تا اين كه به اغراض استكباري و سلطه طلبي خود دست يازد.

 اگر چه غرب در القاي فرهنگ خود به كشورهاي اسلامي از راههاي متعدد و در سطوح مختلف وارد عمل شده است ولي تاريخ بهترين شاهد و گواه است كه نفوذشان بيشتر از طريق جوانان تحصيل كرده يا عوام مقلد (جواناني كه به مباني دين آشنايي چنداني ندارند) بوده است كه سقوط اسلام در اندلس (اسپانياي فعلي) يا سلطة غرب بر مسلمانان الجزاير بهترين نمونه تاريخي است.

عربی                                                           فارسی

سوره حمد:

بسم الله الرحمن الرحیم                     به نام خداوند بخشنده و مهربان

الحمد لله رب العالمین                        ستایش مخصوص خداست که پروردگار جهان ها است

الرحمن الرحیم                                 بخشنده و مهربان است

مالک یوم الدین                                 مالک و فرمانروای روز جزاست

ایاک نعبد و ایاک نستعین                     فقط تو را میپرستم وفقط از تو یاری میجویم

اهدناالصراط المستقیم                       مارا به راه راست هدایت فرما

صراط الذین انعمت علیهم                   راه کسانی که نعمت بخشیده ای به آنان

غیر المفضوب علیهم                          نه راه کسانی که خشم گرفتی برآنان

ولاالضالین                                       و نه راه گمراهان

سوره توحید:

بسم الله الرحمن الرحیم                      به نام  خداوند بخشنده ومهربان

قل هو الله احد                                  بگو :اوست خدای یگانه

الله الصمد                                        خدای بی نیازی که پناه و سرور نیازمندان است

لم یلد ولم یولد                                  او فرزندی نزاده و زاده هم نشده است

ولم یکن له کفو احد                            و هیچ کس همانند اونیست.

رکوع:

سبحان ربی العظیم و بحمده                پروردگار بزرگم را پاک و منزه می دانم و او را می ستایم.

بعد از رکوع ایستاده میگوییم:

سمع الله لمن حمده                           خدا ستایش کسی که او را می ستاید می شنود

سجده:

سبحان ربی الاعلی و بحمده                 پروردگار بزرگ  و والاترم راپاک ومنزه می دانم

قنوت:

ربنا ءاتنا فی الدنیا حسنه وفی الآخرة      پروردگارا در دنیا و آخرت به ما نیکی عنایت فرما و مارا از عذاب                      

حسنه وقنا عذاب النار                          آتش دور نگه دار 

تشهد :                                                                               

الحمد لله اشهد ان لا اله الا الله وحده لا    ستایش برای خداست. گواهی میدهم که معبودی جز خدا 

شریک له                                           نیست . یگانه اوست و شریکی ندارد.                                                     

واشهد ان محمداً  عبده ورسوله              گواهی میدهم که محمد بنده ی اوست و رسول اوست .

اللهم صل علی محمد و ءال محمد           خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست

رکعت سوم و چهارم:

سبحان الله و الحمد لله ولا اله الا الله         خدا پاک و منزه است و ستایش برای اوست و جز خدا معبودی

والله اکبر                                             نیست و خدا بزرگ تر است

سلام:

السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته   سلام برتو ای پیامبر و رحمت خدا وبرکات او برتو باد

السلام علینا و علی عبادالله الصالحین          سلام برما وبرصالح و نیکوکار خدا.

السلام علیکم و رحمته الله و برکاته.             سلام بر همه ی شما و رحمت و برکات خدا بر شما باد.

اگه به دردتون خورد التماس دعا